Twórczość filmowa szansą dla wykluczonych dzieci
(Zam: 22.04.2013 r., godz. 12.11)W warszawskim kinie Praha w marcu miała miejsce VI odsłona Praskiego Festiwalu Filmów Młodzieżowych. Konkursowy przegląd filmów dokumentalnych tworzonych przez ludzi do lat 18 wspierany jest przez Polski Instytut Sztuki Filmowej i Magazyn Ekspresu Reporterów. Oprócz pokazu filmów wszyscy zainteresowani mogli wziąć udział w warsztatach dziennikarskich, poświęconych realizacji i obróbce dźwięku w produkcji filmowej, realizacji filmu reklamowego i dokumentów.
Promocja twórczej, filmowej, aktywności młodzieży jest jednym z priorytetów organizatora festiwalu, Stowarzyszenia Serduszko dla Dzieci (www.serduszko.org.pl). Stowarzyszenie jest organizacją pożytku publicznego. Od 1995 r. działa prospołecznie na rzecz dzieci i młodzieży. Zajmuje się działalnością charytatywną, pomocową i edukacyjną. Może się pochwalić realizacją wielu projektów kulturalnych, w tym ogólnopolskiego festiwalu filmów młodzieżowych, wydaje pismo dla młodych „Zupełnie Inny Świat”. Od lat prowadzi warsztaty dziennikarskie, fotograficzne i filmowe. Trzonem działalności społecznej jest prowadzenie świetlic socjoterapeutycznych i klubów młodzieżowych. Ich historia jest zapisem pasji, prawdziwej idei wolontariatu i niesienia pomocy najbardziej bezbronnym. Pomaganiu w tworzeniu lepszego społeczeństwa. Historia Stowarzyszenia Serduszko dla Dzieci zaczęła się od telefonu. Na początku lutego 1995 r. ksiądz Edward Tomczyk, proboszcz parafii Matki Bożej z Lourdes na warszawskiej Pradze Północ zwrócił się z propozycją do studentów kierunków społecznych Uniwersytetu Warszawskiego o zorganizowanie i poprowadzenie dziesięciodniowego wyjazdu wielkanocnego dla dzieci z praskich rodzin. Miał to być wyjazd dla dzieci z biednych, zaniedbanych wychowawczo i problemowych rodzin z terenu parafii.
Organizatorzy pierwszego wyjazdu dla dzieciaków pod wpływem wyzwania, z jakim się zmierzyli, połknęli bakcyla i w pełni zaangażowali się w projekt pomocy dzieciom. Cztery miesiące po spędzonych wspólnie z dzieciakami wakacjach, świetlica uruchomiona przy wsparciu księdza, otwarta była już trzy razy w tygodniu. Początkowo gros czasu pochłaniało zbieranie funduszy na prowadzenie świetlicy. Stopniowo jednak wolontariusze rozbudowali swoją wiedzę i zdolności organizacyjne i tak na bazie świetlicy powstał zalążek programu profilaktyczno-terapeutycznego obejmującego nie tylko dzieci, lecz także ich rodziny i szkoły.
Kolejny rok działalności stowarzyszenia pokazał jak bardzo potrzebne są działania organizowane w ramach świetlicy. Niezwykle cenne okazywało się pełne wsparcie księdza Edwarda. Świetlica otwarta przez pięć dni w tygodniu, do której garnęły się dzieci ulicy budziła kontrowersje i jedynie pełne zrozumienie i wsparcie ze strony księdza, pomogło przezwyciężyć niechęć do zagubionych dzieciaków, które dotychczas swój kontakt ze światem umiały ubrać w formę buntu i krzyku, często wulgarnych zachowań.
Choć świetlica nie figurowała w żadnych spisach, szybko stała się znana, nie tylko dzieciom, lecz także różnym instytucjom zajmującym się w tym rejonie pomocą społeczną. Nabór nie był prowadzony – każde dziecko, które chciało, mogło przyjść i spędzić czas na zabawie, śpiewaniu, odrabianiu lekcji, więc przychodziło ich bardzo dużo.
W 1996 r. zarejestrowano oficjalnie działalność i tak formalnie narodziło się Stowarzyszenie Serduszko dla Dzieci. Stowarzyszenie miało stać się bazą do realizacji projektów społecznych ukierunkowanych na rozwój osobisty, pomoc dziecku i rodzinie, wyrównywanie szans życiowych dzieci z rodzin marginalizowanych społecznie.
W 1998 i 1999 r. działalność klubu była oparta na autorskim programie „Spróbujmy razem”. Jego głównym założeniem było rozwinięcie współpracy ze szkołą, rodzicami i innymi organizacjami. Coraz większy nacisk kładziono na aspekty pracy socjoterapeutycznej i bezpośredniej koncentracji na indywidualnych problemach każdego dziecka.
W piątą rocznicę powstania placówki, w roku 2000 udało się rozszerzyć jej działalność poprzez otwarcie nowej grupy dla gimnazjalistów oraz hostelu pełniącego rolę hoteliku w sytuacjach kryzysowych. Siedziba stowarzyszenia została przeniesiona do budynku przy ul. Stalowej 18. Rozpoczęto też współpracę w warszawskimi wyższymi uczelniami, które delegowały swoich studentów na praktyki do placówek stowarzyszenia m.in. z Uniwersytetem Warszawskim, Akademią Pedagogiki Specjalnej, Uniwersytetem Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Pedagogium, Kolegium Nauczycielskim.
Stowarzyszenie w roli organizatora festiwalu filmowego zadebiutowało w 2008 r. Z założenia miała to być platforma dla prezentacji amatorskiej, młodzieżowej twórczości filmowej. Do tej pory odbyło się pięć edycji festiwalu, a w jury zasiadali m.in: Tadeusz Sobolewski, Krzysztof Majchrzak, Paweł Sala, Bogusław Linda, Marcin Dorociński, Katarzyna Nosowska, Urszula Grabowska, Marek Piwowski. Podczas wszystkich edycji festiwalu w pokazach konkursowych i pozakonkursowych zaprezentowano ok. 150 filmów zrealizowanych przez młodzież z całego kraju.
Ta niezwykle cenna inicjatywa funkcjonuje dzięki braku obojętności i wierze, że zaangażowanie w pomoc jest elementem świadomego obywatelstwa i wyrazem nowoczesnego społeczeństwa. Stowarzyszenie przekazuje tę wiedzę, szkoląc wolontariuszy w ramach Funduszu Inicjatyw Obywatelskich.
Zachętę do otwarcia się na działanie i współpracę stowarzyszenie realizuje za pomocą wydawanego przez siebie czasopisma dla młodych „Zupełnie Inny Świat”. To kwartalnik o tematyce społeczno–kulturalnej, do którego teksty piszą ludzie z całej Polski. Każdy nadesłany tekst ma szansę publikacji.
Przełamanie impasu dla wykluczonych dzieciaków, często z mocno nadwyrężonym życiorysem, przez zachęcenie ich do twórczości, pokazaniu sensu w pasji i kreatywnym podejściu do życia to wręcz bezcenne dla nich doświadczenie i olbrzymi kapitał w budowaniu ich dalszych postaw. Tym cenniejsze jest, że efekt ich pracy jest doceniany przez znane i wybitne postacie polskiej sztuki filmowej.
Dagmara Chłopicka
Organizatorzy pierwszego wyjazdu dla dzieciaków pod wpływem wyzwania, z jakim się zmierzyli, połknęli bakcyla i w pełni zaangażowali się w projekt pomocy dzieciom. Cztery miesiące po spędzonych wspólnie z dzieciakami wakacjach, świetlica uruchomiona przy wsparciu księdza, otwarta była już trzy razy w tygodniu. Początkowo gros czasu pochłaniało zbieranie funduszy na prowadzenie świetlicy. Stopniowo jednak wolontariusze rozbudowali swoją wiedzę i zdolności organizacyjne i tak na bazie świetlicy powstał zalążek programu profilaktyczno-terapeutycznego obejmującego nie tylko dzieci, lecz także ich rodziny i szkoły.
Kolejny rok działalności stowarzyszenia pokazał jak bardzo potrzebne są działania organizowane w ramach świetlicy. Niezwykle cenne okazywało się pełne wsparcie księdza Edwarda. Świetlica otwarta przez pięć dni w tygodniu, do której garnęły się dzieci ulicy budziła kontrowersje i jedynie pełne zrozumienie i wsparcie ze strony księdza, pomogło przezwyciężyć niechęć do zagubionych dzieciaków, które dotychczas swój kontakt ze światem umiały ubrać w formę buntu i krzyku, często wulgarnych zachowań.
Choć świetlica nie figurowała w żadnych spisach, szybko stała się znana, nie tylko dzieciom, lecz także różnym instytucjom zajmującym się w tym rejonie pomocą społeczną. Nabór nie był prowadzony – każde dziecko, które chciało, mogło przyjść i spędzić czas na zabawie, śpiewaniu, odrabianiu lekcji, więc przychodziło ich bardzo dużo.
W 1996 r. zarejestrowano oficjalnie działalność i tak formalnie narodziło się Stowarzyszenie Serduszko dla Dzieci. Stowarzyszenie miało stać się bazą do realizacji projektów społecznych ukierunkowanych na rozwój osobisty, pomoc dziecku i rodzinie, wyrównywanie szans życiowych dzieci z rodzin marginalizowanych społecznie.
W 1998 i 1999 r. działalność klubu była oparta na autorskim programie „Spróbujmy razem”. Jego głównym założeniem było rozwinięcie współpracy ze szkołą, rodzicami i innymi organizacjami. Coraz większy nacisk kładziono na aspekty pracy socjoterapeutycznej i bezpośredniej koncentracji na indywidualnych problemach każdego dziecka.
W piątą rocznicę powstania placówki, w roku 2000 udało się rozszerzyć jej działalność poprzez otwarcie nowej grupy dla gimnazjalistów oraz hostelu pełniącego rolę hoteliku w sytuacjach kryzysowych. Siedziba stowarzyszenia została przeniesiona do budynku przy ul. Stalowej 18. Rozpoczęto też współpracę w warszawskimi wyższymi uczelniami, które delegowały swoich studentów na praktyki do placówek stowarzyszenia m.in. z Uniwersytetem Warszawskim, Akademią Pedagogiki Specjalnej, Uniwersytetem Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Pedagogium, Kolegium Nauczycielskim.
Stowarzyszenie w roli organizatora festiwalu filmowego zadebiutowało w 2008 r. Z założenia miała to być platforma dla prezentacji amatorskiej, młodzieżowej twórczości filmowej. Do tej pory odbyło się pięć edycji festiwalu, a w jury zasiadali m.in: Tadeusz Sobolewski, Krzysztof Majchrzak, Paweł Sala, Bogusław Linda, Marcin Dorociński, Katarzyna Nosowska, Urszula Grabowska, Marek Piwowski. Podczas wszystkich edycji festiwalu w pokazach konkursowych i pozakonkursowych zaprezentowano ok. 150 filmów zrealizowanych przez młodzież z całego kraju.
Ta niezwykle cenna inicjatywa funkcjonuje dzięki braku obojętności i wierze, że zaangażowanie w pomoc jest elementem świadomego obywatelstwa i wyrazem nowoczesnego społeczeństwa. Stowarzyszenie przekazuje tę wiedzę, szkoląc wolontariuszy w ramach Funduszu Inicjatyw Obywatelskich.
Zachętę do otwarcia się na działanie i współpracę stowarzyszenie realizuje za pomocą wydawanego przez siebie czasopisma dla młodych „Zupełnie Inny Świat”. To kwartalnik o tematyce społeczno–kulturalnej, do którego teksty piszą ludzie z całej Polski. Każdy nadesłany tekst ma szansę publikacji.
Przełamanie impasu dla wykluczonych dzieciaków, często z mocno nadwyrężonym życiorysem, przez zachęcenie ich do twórczości, pokazaniu sensu w pasji i kreatywnym podejściu do życia to wręcz bezcenne dla nich doświadczenie i olbrzymi kapitał w budowaniu ich dalszych postaw. Tym cenniejsze jest, że efekt ich pracy jest doceniany przez znane i wybitne postacie polskiej sztuki filmowej.
Dagmara Chłopicka
