SIĘ DZIEJE! - Wyszkowski Inkubator Pozarządowy

W życiu każdego młodego człowieka przychodzi czas, kiedy kończy edukację i musi sobie zorganizować dorosłe życie – znaleźć pracę, mieszkanie, usamodzielnić się i dalej rozwijać. Jak trudny jest to czas, nie trzeba mówić. Jak trudno o zatrudnienie w młodym wieku, każdy wie. Jednak w największej mierze to, jak sobie radzą młodzi ludzie w tym trudnym czasie, zależy od ich zaradności i determinacji.

Wyobraźmy sobie taką sytuację… Wychodzimy rano z domu, ale zamiast szpilek czy marynarki wkładamy buty sportowe i kurtkę przeciwdeszczową. Wyruszamy do pracy. Po kilku minutach na skrzyżowaniu spotykamy koleżankę w podobnym stroju, która czeka na czerwonym świetle. Przyłączamy się i razem pedałujemy w stronę biura. Na parkingu spotykamy szefa, który właśnie zsiada ze swojego roweru i odpina rzepy odblaskowe z nogawek. Brzmi dziwnie?

Rowery zasilają projektor prezentujący filmy edukacyjne dla lokalnych społeczności. Filmy prezentują trudne położenie populacji goryli górskich w ich naturalnym środowisku w Ugandzie.

Gdy państwo jest niewydolne, gdy nie można liczyć na instytucjonalną pomoc, budzi się oddolna siła, aby działać, aby zmienić i wypełniać te przestrzenie, w których wiele osób oczekuje na wsparcie. W taki sposób powstało wyszkowskie Koło Polskiego Stowarzyszenia na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym. O Stowarzyszeniu i życiu osób z niepełnosprawnością intelektualną oraz ich rodzin opowiada Urszula Mikołajczyk, przewodnicząca Zarządu Koła w Wyszkowie. Za kilka miesięcy minie 18. rocznica powołania wyszkowskiego Koła Polskiego Stowarzyszenia na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym.

Przy wsparciu Wyszkowskiego Inkubatora Pozarządowego powstały w powiecie wyszkowskim dwie pierwsze organizacje obywatelskie: Fundacja Nad Bugiem i Wyszkowski Uniwersytet Trzeciego Wieku.

O tym, jaki jest świat, w którym żyjemy – czy jest przyjazny, bezpieczny, czujemy się w nim dobrze – decydują ludzie, w tym… my sami. Czy tworzą (tworzymy) świat, w którym homo homini lupus (człowiek jest wilkiem człowiekowi), czy taki, w którym… chce się żyć!

Na ekranach polskich kin pojawił się film pt: Chciwość. Opowiada o sytuacji sprzed obecnego kryzysu na świecie. O jego samym początku. W zasadzie nie chodzi o kryzys. Choć on jest tu tematem, to tylko w głowach pracowników korporacji. Chodzi o coś o wiele głębszego. O refleksję nad kondycją współczesnego człowieka. Nie jest to zatem film o pieniądzu i biznesie, lecz o tym, czego wszyscy z nas zaczną doświadczać już wkrótce. O przewartościowaniu. O przebudzeniu.

Starzenie się ludności to jedno z dominujących, współczesnych procesów demograficznych o niespotykanej dotąd skali i natężeniu. Obejmuje społeczeństwa Europy i inne wysoko rozwinięte kraje świata na pozostałych kontynentach. W nadchodzących latach Polskę czeka przyśpieszony proces starzenia się ludności. Według prognoz demograficznych w okresie 2010–2030 nastąpi dynamiczny wzrost liczby osób w wieku poprodukcyjnym. W grupie tej będzie znacznie większy odsetek niż dotychczas osób z wyższym wykształceniem.

Od dłuższego czasu podejrzanie często na wyszkowskim tzw. mieście przy różnych okazjach słyszę nagminnie powtarzane stwierdzenie – „żeby w takim Wyszkowie nawet kina nie było”... Tego typu żale, wygłaszane często tonem skrywanej pretensji, mimowolnego pogodzenia się z rzeczywistością, są tylko w pewnej mierze słuszne, a samo stwierdzenie na szczęście prawdziwe nie jest.

Kluby seniora to, w najprostszym rozumieniu, grupy zrzeszające osoby starsze. Wbrew pozorom, nie są wynalazkiem nowym, a ich historia sięga lat 60. XX wieku. Wtedy to, pod czujnym okiem władzy, ludzie w jesieni swego życia po raz pierwszy poczuli potrzebę aktywnego spędzania swojego wolnego czasu. W latach 70. moda na kluby rozkwitła, a ich działalność rozwinęła się do organizowania spotkań czy dancingów. Sądząc po ilości tego typu organizacji istniejących dzisiaj, śmiało stwierdzić można, że nie był to chwilowy trend.