Fundacja „Bose stopy” Shakiry
(Zam: 28.03.2013 r., godz. 16.10)
Kolumbia plasuje się zaraz za Kongo w kwestii poziomu zagrożenia przemocą. Około trzy miliony osób są corocznie jej bezpośrednimi ofiarami – przede wszystkim kobiety i dzieci. Bieda i duża ilość rozbitych rodzin powoduje znaczące zagrożenie dla nastolatków. Przede wszystkim nielegalną aktywność i związki ze światem zorganizowanej przestępczości o charakterze zbrojnym.
Szacuje się, że obecnie w Kolumbii te zagrożenia dotyczą być może ponad 60 proc. dzieci. Jedynie wzmocnienie lokalnych społeczności, stworzenie w nich więzi oraz edukacja od najmłodszych lat mogą być lekarstwem na przemoc uważaną powszechnie za najszybszą, a często i jedyną ucieczkę z biedy.
Fundacja „Bose Stopy” powstała, by objąć opieką dzieci zagrożone skrajnym ubóstwem. Dzieci z takich środowisk są w Kolumbii dziesięciokrotnie bardziej narażone na przystąpienie do grup ekstremistycznych lub paramilitarnych. Objęcie ich edukacją i kompleksową opieką socjalną minimalizuje to ryzyko. Dzieci spędzające czas w szkole i objęte opieką wychowawców mają olbrzymią szansę wyrwania się ze spirali ubóstwa i przemocy. Fundacja „Bose stopy” została założona 16 lat temu przez Shakirę Mebarak w jej rodzinnym mieście Barranquilla.
O tego czasu organizacja się bardzo rozwinęła, nie tylko dzięki swojej fundatorce i jej ogromnej popularności, lecz także dzięki starannie przemyślanej strategii działania. Fundacja „Bose stopy” prowadzi pięć szkół w Kolumbii i opiekuje się czterema tysiącami wychowanków. Jakość pracy tej organizacji doceniło ONZ wręczając piosenkarce w 2006 roku nagrodę za założenie fundacji.
PARK W BARRANQUILLA
Fundacja powstała w 1997 roku, w momencie gdy artystka w wieku 18 lat osiągnęła międzynarodowy rozgłos dzięki swojemu trzeciemu studyjnemu albumowi „Pies Descalzos”. Shakira była pod dużym wrażeniem tego, co zobaczyła w parku swego rodzinnego Barranquilla, w którym koczowały sieroty powszechnie dotknięte uzależnieniem od narkotyków. To doświadczenie na tyle mocno było obecne w jej życiu, że postanowiła wykorzystać swój sukces, aby nieść pomoc tym i innym dzieciom.
UNICEF
Rok 2003 wydaje się przełomowy w uznaniu dla charytatywnej pomocy Shakiry i dalszego rozwoju w tym zakresie. UNICEF nadał jej tytuł Ambasadora Dobrej Woli. Równocześnie Shakira namówiła dotychczasową minister edukacji i spraw zagranicznych Kolumbii, Marię Emmę Mejia, do objęcia stanowiska dyrektora zarządzającego fundacją. Biuro główne fundacji zostało przeniesione z Barranquilla do Bogoty. Od tego momentu fundacja zaczęła wdrażać swój program dożywiania dzieci, szczególnie w rejonach zagrożonych wykluczeniem społecznym.
ROZWÓJ
Od 2004 roku fundacja rozpoczęła budowanie swoich placówek i szkół w wytypowanych regionach Kolumbii. Zaczęła także wspierać istniejące placówki edukacyjne i instytucje opiekujące się wykluczonymi dziećmi. Dzięki temu ponad półtora tysiąca dzieci zaczęło korzystać z bezpośredniej pomocy. Dodatkowo wzmocniono program dożywania poprzez jego zindywidualizowanie i takie samo podejście do małych podopiecznych w ramach stworzonej strategii wsparcia psychologicznego. Rozwój fundacji i ogrom stojącej przed nią pracy uporządkowano poprzez stworzenie pierwszego planu działania na lata 2006–2008. Szybko przyniosło to rezultaty w postaci ponad trzech tysięcy podopiecznych objętych programem nauczania oraz ponad dziesięciu tysięcy osób znajdujących się w bezpośrednim sąsiedztwie centrów edukacyjnych. Model tworzenia szkół jako centrów integracyjnych dla lokalnych społeczności zaczął przynosić pierwsze pozytywne owoce. Integracja grup mieszkańców konkretnego terenu wokół wspólnego celu inwestowania w przyszłość dzieci, poczyniły je bardziej odpornymi na inwigilację przez grupy paramilitarne i gangi. Fundacja stworzyła wsparcie organizacyjne dla rodzin, centra dla najmłodszych i ich rodziców oraz nawiązała współpracę z ośrodkami uniwersyteckimi, które umożliwiają kontynuację nauki na poziomie akademickim dla najwybitniejszych uczniów.
UZNANIE
Po kilkunastu latach pracy, realizowany przez fundację model zarządzania, edukacji i interwencji w zagrożonych społecznościach poddany został zewnętrznemu audytowi. Przeprowadzała go znana międzynarodowa firma Deloitte, przyznając bardzo dobrą ocenę za organizację w kategorii innowacyjnej działalności charytatywnej. To uznanie zaowocowało współpracą ze znaczącymi sponsorami z Hiszpanii i Niemiec. Pomogło to w realizacji projektu „mega-school” dla dwóch tysięcy uczniów w miejscowości La Playa. W ślad za tym rozwinięto system nauczania bazujący na pierwotnych założeniach planu nauczania. Działalność fundacji została wdrożona jako kolumbijski model współpracy pomiędzy sektorem publicznych i organizacją pozarządową. Pomogło to rozbudować sieć szkół o kolejne placówki i zwiększyć ilość dzieci objętych programem oraz utrwalić system interwencji w obszarach szczególnie niebezpiecznych dla dzieci.
DZIAŁALNOŚĆ MIĘDZYNARODOWA
Po tragicznym trzęsieniu ziemi na Haiti w 2010 roku, Shakira odwiedziła Port-au-Prince i zaoferowała pomoc w odbudowie szkolnictwa. W tym samym roku wystartowała kampania „Waka Waka”, podczas której Shakira zbierała fundusze na budowę wielofunkcyjnej i nowoczesnej klasy w szkole w Soweto w RPA. Pod koniec 2010 roku w czasie kampanii świątecznej realizowanej przez Shakirę dla Freixenet, udało się jej pozyskać fundusze na budowę szkoły na Haiti i w Kolumbii. Rozwój poszczególnych placówek i rozmach przy ich tworzeniu zaowocował powstaniem kolejnej dużej szkoły dla blisko dwóch tysięcy uczniów.
PROGRAM
Dla odpowiedniego realizowania swojego programu fundacja musi się angażować w praktycznie wszystkie elementy tworzenia szkolnictwa, od organizacji materiałów budowlanych i budowy ośrodków i szkół, poprzez szkolenia dla nauczycieli i osób administrujących szkołami, po stworzenie adekwatnego programu nauczania. W praktyce oznacza to nie tylko nauczanie przedmiotowe, ale także wychowanie obywatelskie, zrozumienie współodpowiedzialności, wspólnego dobra i pojęć związanych z podstawami państwa. Wykładowcy są ciągle doskonaleni w zakresie metodyki nauczania oraz bezpieczeństwa dzieci w szkołach. Podstawowy nacisk w nauczaniu kładziony jest na literaturę i matematykę. Jednak program stara się rozszerzać edukację o dodatkowe przedmioty pozwalające na rozwój osobisty jak: logika, sztuka i języki obce – głównie angielski, a także kierunkowe wyksztalcenie w perspektywicznych zawodach, takich jak logistyka, telekomunikacja czy handel zagraniczny. Tak stworzony program jest realizowany w starannie przemyślanych obiektach. Nie mają one charakteru typowej szkoły podzielonej na klasy. Prócz części edukacyjnej są wydzielone części rekreacyjne i kulturalne. Aranżacja przestrzeni każdej szkoły pozwala na stały kontakt uczniów z naturą i korzystania z zajęć sportowych. Dodatkowym atutem jest umiejętne wpisanie obiektu w architekturę dzielnicy, w której placówka się znajduje, tak by możliwie najlepiej związać lokalną społeczność ze szkołą i stworzyć wzajemną, pozytywną więź. Dzieje się to także poprzez wyjście szkoły do całych rodzin, nie tylko dzieci. Bowiem kluczem to sukcesu, do zmiany stylu życia dzieci, jest zaangażowanie w proces edukacji ich całych rodzin. Realizacja programu sprowadza się do zachęcenia, aby dzieci i młodzież przebywały na terenie bezpiecznych ośrodków edukacyjnych. Tam spędzały czas z rówieśnikami i rodzicami. Uczyły się prawidłowych relacji rodzinnych i społecznych.
Jednym z elementów wsparcia dla rodzin zagrożonych jest zaawansowane doradztwo psychologiczne. Fundacja dopracowała się szeregu różnych narzędzi w tym zakresie. Prócz klasycznej terapii dla rodzin, organizowane są spotkania dodatkowe dla uczniów, łączące tematy artystyczne i kulturalne. Warsztaty pomagają lepiej zrozumieć siebie, wyrazić siebie i nabrać pewności. Warsztaty takie są prowadzone także dla rodziców, w tym osobno dla ojców i matek, tak by zrozumieli swoje zobowiązania wobec dzieci z uwzględnieniem ich funkcji w rodzinie. Warto tu wymienić zintegrowany system pomocy dla zagrożonych rodzin pn. „dorastanie w miłości” oraz opracowany system monitoringu dla dzieci i młodzieży pozwalający zapobiegać ich zagrożeniom w czasie spędzanym poza szkołą oraz kontrolować rozwój fizyczny. Dzieci i młodzież z najbiedniejszych warstw narażone są na niedożywienie, brak opieki medycznej, w tym szczepień, stąd wypracowany system monitorowania ich stanu zdrowia.
System żywienia dzieci jest zintegrowany z systemem nauczania. Bazuje on na sprawdzonym fakcie, że dzieci niedożywione lub źle odżywione mają problemy z koncentracją i zapamiętywaniem. Gorzej reagują w grupie rówieśników. Szkolne stołówki oferują starannie zbilansowane posiłki najodpowiedniejsze dla dzieci w danym wieku. Od momentu przyjęcia ucznia prowadzony jest monitoring jego diety, indywidualna ocena jego kondycji i pod tym kątem podejmowane są działania w celu osiągnięcia najlepszych rezultatów. Należy pamiętać, że dzieci objęte programem pochodzą z bardzo biednych rodzin, które nie są w stanie zapewnić im odpowiedniej ilości jedzenia. Opieka fundacji nad dziećmi obejmuje także pełną kontrolę medyczną.
Tak zaawansowana i przemyślana pomoc zorganizowana przez fundację ma szerszy oddźwięk dzięki zaangażowaniu organów państwa w ich asymilację. Struktury państwa kolumbijskiego nie są odporne na najróżniejsze patologie, dlatego ciężar odpowiedzialności za rozwiązania mogące chronić najbardziej narażonych na zagrożenia spada na obywateli. Na szczęście dla kolumbijskich dzieci jednym z obywateli tego państwa jest jedna z najbardziej rozpoznawalnych artystek światowej sceny pop. Jej wrażliwość i zdolności organizacyjne oraz chęć samodzielnego decydowania jak wydać pieniądze na cele charytatywne, zamieniły się w wyjątkowo cenny przykład działania organizacji pozarządowej.
Dagmara Chłopicka
Fundacja „Bose Stopy” powstała, by objąć opieką dzieci zagrożone skrajnym ubóstwem. Dzieci z takich środowisk są w Kolumbii dziesięciokrotnie bardziej narażone na przystąpienie do grup ekstremistycznych lub paramilitarnych. Objęcie ich edukacją i kompleksową opieką socjalną minimalizuje to ryzyko. Dzieci spędzające czas w szkole i objęte opieką wychowawców mają olbrzymią szansę wyrwania się ze spirali ubóstwa i przemocy. Fundacja „Bose stopy” została założona 16 lat temu przez Shakirę Mebarak w jej rodzinnym mieście Barranquilla.
O tego czasu organizacja się bardzo rozwinęła, nie tylko dzięki swojej fundatorce i jej ogromnej popularności, lecz także dzięki starannie przemyślanej strategii działania. Fundacja „Bose stopy” prowadzi pięć szkół w Kolumbii i opiekuje się czterema tysiącami wychowanków. Jakość pracy tej organizacji doceniło ONZ wręczając piosenkarce w 2006 roku nagrodę za założenie fundacji.
PARK W BARRANQUILLA
Fundacja powstała w 1997 roku, w momencie gdy artystka w wieku 18 lat osiągnęła międzynarodowy rozgłos dzięki swojemu trzeciemu studyjnemu albumowi „Pies Descalzos”. Shakira była pod dużym wrażeniem tego, co zobaczyła w parku swego rodzinnego Barranquilla, w którym koczowały sieroty powszechnie dotknięte uzależnieniem od narkotyków. To doświadczenie na tyle mocno było obecne w jej życiu, że postanowiła wykorzystać swój sukces, aby nieść pomoc tym i innym dzieciom.
UNICEF
Rok 2003 wydaje się przełomowy w uznaniu dla charytatywnej pomocy Shakiry i dalszego rozwoju w tym zakresie. UNICEF nadał jej tytuł Ambasadora Dobrej Woli. Równocześnie Shakira namówiła dotychczasową minister edukacji i spraw zagranicznych Kolumbii, Marię Emmę Mejia, do objęcia stanowiska dyrektora zarządzającego fundacją. Biuro główne fundacji zostało przeniesione z Barranquilla do Bogoty. Od tego momentu fundacja zaczęła wdrażać swój program dożywiania dzieci, szczególnie w rejonach zagrożonych wykluczeniem społecznym.
ROZWÓJ
Od 2004 roku fundacja rozpoczęła budowanie swoich placówek i szkół w wytypowanych regionach Kolumbii. Zaczęła także wspierać istniejące placówki edukacyjne i instytucje opiekujące się wykluczonymi dziećmi. Dzięki temu ponad półtora tysiąca dzieci zaczęło korzystać z bezpośredniej pomocy. Dodatkowo wzmocniono program dożywania poprzez jego zindywidualizowanie i takie samo podejście do małych podopiecznych w ramach stworzonej strategii wsparcia psychologicznego. Rozwój fundacji i ogrom stojącej przed nią pracy uporządkowano poprzez stworzenie pierwszego planu działania na lata 2006–2008. Szybko przyniosło to rezultaty w postaci ponad trzech tysięcy podopiecznych objętych programem nauczania oraz ponad dziesięciu tysięcy osób znajdujących się w bezpośrednim sąsiedztwie centrów edukacyjnych. Model tworzenia szkół jako centrów integracyjnych dla lokalnych społeczności zaczął przynosić pierwsze pozytywne owoce. Integracja grup mieszkańców konkretnego terenu wokół wspólnego celu inwestowania w przyszłość dzieci, poczyniły je bardziej odpornymi na inwigilację przez grupy paramilitarne i gangi. Fundacja stworzyła wsparcie organizacyjne dla rodzin, centra dla najmłodszych i ich rodziców oraz nawiązała współpracę z ośrodkami uniwersyteckimi, które umożliwiają kontynuację nauki na poziomie akademickim dla najwybitniejszych uczniów.
UZNANIE
Po kilkunastu latach pracy, realizowany przez fundację model zarządzania, edukacji i interwencji w zagrożonych społecznościach poddany został zewnętrznemu audytowi. Przeprowadzała go znana międzynarodowa firma Deloitte, przyznając bardzo dobrą ocenę za organizację w kategorii innowacyjnej działalności charytatywnej. To uznanie zaowocowało współpracą ze znaczącymi sponsorami z Hiszpanii i Niemiec. Pomogło to w realizacji projektu „mega-school” dla dwóch tysięcy uczniów w miejscowości La Playa. W ślad za tym rozwinięto system nauczania bazujący na pierwotnych założeniach planu nauczania. Działalność fundacji została wdrożona jako kolumbijski model współpracy pomiędzy sektorem publicznych i organizacją pozarządową. Pomogło to rozbudować sieć szkół o kolejne placówki i zwiększyć ilość dzieci objętych programem oraz utrwalić system interwencji w obszarach szczególnie niebezpiecznych dla dzieci.
DZIAŁALNOŚĆ MIĘDZYNARODOWA
Po tragicznym trzęsieniu ziemi na Haiti w 2010 roku, Shakira odwiedziła Port-au-Prince i zaoferowała pomoc w odbudowie szkolnictwa. W tym samym roku wystartowała kampania „Waka Waka”, podczas której Shakira zbierała fundusze na budowę wielofunkcyjnej i nowoczesnej klasy w szkole w Soweto w RPA. Pod koniec 2010 roku w czasie kampanii świątecznej realizowanej przez Shakirę dla Freixenet, udało się jej pozyskać fundusze na budowę szkoły na Haiti i w Kolumbii. Rozwój poszczególnych placówek i rozmach przy ich tworzeniu zaowocował powstaniem kolejnej dużej szkoły dla blisko dwóch tysięcy uczniów.
PROGRAM
Dla odpowiedniego realizowania swojego programu fundacja musi się angażować w praktycznie wszystkie elementy tworzenia szkolnictwa, od organizacji materiałów budowlanych i budowy ośrodków i szkół, poprzez szkolenia dla nauczycieli i osób administrujących szkołami, po stworzenie adekwatnego programu nauczania. W praktyce oznacza to nie tylko nauczanie przedmiotowe, ale także wychowanie obywatelskie, zrozumienie współodpowiedzialności, wspólnego dobra i pojęć związanych z podstawami państwa. Wykładowcy są ciągle doskonaleni w zakresie metodyki nauczania oraz bezpieczeństwa dzieci w szkołach. Podstawowy nacisk w nauczaniu kładziony jest na literaturę i matematykę. Jednak program stara się rozszerzać edukację o dodatkowe przedmioty pozwalające na rozwój osobisty jak: logika, sztuka i języki obce – głównie angielski, a także kierunkowe wyksztalcenie w perspektywicznych zawodach, takich jak logistyka, telekomunikacja czy handel zagraniczny. Tak stworzony program jest realizowany w starannie przemyślanych obiektach. Nie mają one charakteru typowej szkoły podzielonej na klasy. Prócz części edukacyjnej są wydzielone części rekreacyjne i kulturalne. Aranżacja przestrzeni każdej szkoły pozwala na stały kontakt uczniów z naturą i korzystania z zajęć sportowych. Dodatkowym atutem jest umiejętne wpisanie obiektu w architekturę dzielnicy, w której placówka się znajduje, tak by możliwie najlepiej związać lokalną społeczność ze szkołą i stworzyć wzajemną, pozytywną więź. Dzieje się to także poprzez wyjście szkoły do całych rodzin, nie tylko dzieci. Bowiem kluczem to sukcesu, do zmiany stylu życia dzieci, jest zaangażowanie w proces edukacji ich całych rodzin. Realizacja programu sprowadza się do zachęcenia, aby dzieci i młodzież przebywały na terenie bezpiecznych ośrodków edukacyjnych. Tam spędzały czas z rówieśnikami i rodzicami. Uczyły się prawidłowych relacji rodzinnych i społecznych.
Jednym z elementów wsparcia dla rodzin zagrożonych jest zaawansowane doradztwo psychologiczne. Fundacja dopracowała się szeregu różnych narzędzi w tym zakresie. Prócz klasycznej terapii dla rodzin, organizowane są spotkania dodatkowe dla uczniów, łączące tematy artystyczne i kulturalne. Warsztaty pomagają lepiej zrozumieć siebie, wyrazić siebie i nabrać pewności. Warsztaty takie są prowadzone także dla rodziców, w tym osobno dla ojców i matek, tak by zrozumieli swoje zobowiązania wobec dzieci z uwzględnieniem ich funkcji w rodzinie. Warto tu wymienić zintegrowany system pomocy dla zagrożonych rodzin pn. „dorastanie w miłości” oraz opracowany system monitoringu dla dzieci i młodzieży pozwalający zapobiegać ich zagrożeniom w czasie spędzanym poza szkołą oraz kontrolować rozwój fizyczny. Dzieci i młodzież z najbiedniejszych warstw narażone są na niedożywienie, brak opieki medycznej, w tym szczepień, stąd wypracowany system monitorowania ich stanu zdrowia.
System żywienia dzieci jest zintegrowany z systemem nauczania. Bazuje on na sprawdzonym fakcie, że dzieci niedożywione lub źle odżywione mają problemy z koncentracją i zapamiętywaniem. Gorzej reagują w grupie rówieśników. Szkolne stołówki oferują starannie zbilansowane posiłki najodpowiedniejsze dla dzieci w danym wieku. Od momentu przyjęcia ucznia prowadzony jest monitoring jego diety, indywidualna ocena jego kondycji i pod tym kątem podejmowane są działania w celu osiągnięcia najlepszych rezultatów. Należy pamiętać, że dzieci objęte programem pochodzą z bardzo biednych rodzin, które nie są w stanie zapewnić im odpowiedniej ilości jedzenia. Opieka fundacji nad dziećmi obejmuje także pełną kontrolę medyczną.
Tak zaawansowana i przemyślana pomoc zorganizowana przez fundację ma szerszy oddźwięk dzięki zaangażowaniu organów państwa w ich asymilację. Struktury państwa kolumbijskiego nie są odporne na najróżniejsze patologie, dlatego ciężar odpowiedzialności za rozwiązania mogące chronić najbardziej narażonych na zagrożenia spada na obywateli. Na szczęście dla kolumbijskich dzieci jednym z obywateli tego państwa jest jedna z najbardziej rozpoznawalnych artystek światowej sceny pop. Jej wrażliwość i zdolności organizacyjne oraz chęć samodzielnego decydowania jak wydać pieniądze na cele charytatywne, zamieniły się w wyjątkowo cenny przykład działania organizacji pozarządowej.
Dagmara Chłopicka
Napisz komentarz
- Treść komentarza powinna być związana z tematem artykułu.
- Komentarze ukazują się dopiero po uzyskaniu akceptacji administratora.
- Komentarze naruszające netykietę nie będą publikowane.
- Komentarze promujące własne np. strony, produkty itp. nie będą publikowane.
